احترام به همدیگر را کجا و چگونه و از کی باید یاد بگیریم؟ احترام آموختنیه، دادنی یا گرفتنی؟! گزارشی از نحوه برخورد یکی از پزشکان و سایر پرسنل آزمایشگاه در یکی از بیمارستان‌های خصوصی تبریز؛ بنده یکی از مراجعان برای انجام آزمایشگاه (سونوگرافی) بر اساس نسخه بودم، به علت شرایط شغلی ساعت ۸ برای انجام […]

احترام به همدیگر را کجا و چگونه و از کی باید یاد بگیریم؟
احترام آموختنیه، دادنی یا گرفتنی؟!
گزارشی از نحوه برخورد یکی از پزشکان و سایر پرسنل آزمایشگاه در یکی از بیمارستان‌های خصوصی تبریز؛
بنده یکی از مراجعان برای انجام آزمایشگاه (سونوگرافی) بر اساس نسخه بودم، به علت شرایط شغلی ساعت ۸ برای انجام آزمایش در محل بیمارستان حاضر شدم که بعد از پذیرش و اخذ نوبت موکول شد به ساعت ۱۱ صبح، به هر حال ساعت ۱۱ تو محل بودم، ولی متاسفانه صبح زود که نفر دوم بودم حالا باید باز نوبت می‌بودم و به گفته پرستار بخش نفر آخر شده بودم.
داستان اینجا ختم نمی شود، در ساعت مقرر حاضر شدم که مسئول مربوطه با بی‌تفاوتی تمام گفت: دکتر آمدن و الان در جلسه هستند.
همه مراجعه کنندگان اعم از پیر، زن، مرد و بچه همه در عصبانیت بودند و تحمل شرایط را نداشتند.
یکی از مراجعان از توابع استان بود که می گفت: یک هفته هست که معطل هستم و بدون اینکه بی احترامی بکند حق و حقوق بیمار را می‌خواست که رعایت کنند.
دیگری یک زن با کمر درد بود که توان نشستن نداشت و ناخرسند از انتخاب محل انجام آزمایشات.
نفر بعدی در سکوت بود و سکوت
بقیه هم در صندلی های نشسته غرولند می کردند.
بنده هم که یک روز تمامم صرف یک آزمایش ساده شده بود.
درشتی‌ها و بد رفتاری‌های پرسنل نیز جای خود دارد.
به هر حال در این حین خواستم دکترم را عوض کنم که گفتند امکان ندارد و بعد از مدتی که دکتر آمد با غرور و تکبر رفت سر کارش بدون هیچ معذرت و کلمه‌ای که همه ساعت‌ها در انتظار بودند!!!
به راستی، این سوال پیش می‌آید احترام آموختنی است یا دادنی؟
یک انسان که مورد بی‌احترامی رفتاری و کلامی از جانب هر کسی واقع می‌شود، چگونه باید رفتار کرد و واکنشش چطور باید باشد؟!
بی‌احترامی پزشکان و پرستارها به عنوان یک قشر فرهیخته بماند که جای خود دارد؟
بانیم نگاهی باید بررسی شود که این حجم از عمر بیماران و اطرافیان آنان به علت نبود و سوءمدیریت، تلف و به هدر می‌رود را از چه کسی و چگونه، باید خواست و جبران کرد؟
اخیرا مشاهده می‌شود عمر ارزشمند شهروندان، در صف نانوایی‌ها ، نابود می‌شود!
یادم هست که یک روز از دانشجویی پرسیدم چرا ترجیح دادی از ایران مهاجرت کرده و در غربت و دور از خانواده تحصیل آنجا را قبول کنی؟ گفت: تو کشور، قبول شده بودم ترم اول بودم که استاد آمد و گفت شما، گوسفندها از زندگی و پزشکی چی می‌دانید، این کلمه کافی بود مسیر زندگی منو تغییر بده، الان تو دانشگاه کشور خارجی استادش با احترام با دانشجو برخورد می کند، شماره تماس می دهد، هر موقع خواستی تماس بگیر و یاد بگیر ازم.
گریزی می‌زنم به این نافرمانی مدنی و فضای مجازی که پر شده از بی احترامی و بی احترامی و توهین تا الی آخر.
یادمان باشد که، اگر به انسانی احترام می‌گذاریم احترام هم خواهیم دید. همیشه به انسانیت، بیندیشید.
ماری کوری می‌گوید: “احترام بزرگ و کوچکی، فقر و ثروت یا زشتی و زیبایی نمی‌شناسد”، گذاشتن احترام یک امر متقابل است.
میزان احترام گذاشتن ما به دیگران زمانی مشخص می‌شود که برای همه افراد ارزش قائل شویم.
همه افراد دوست دارند احترام ببینند و از بی‌احترامی احساس انزجار می‌کنند اما احترام دیدن رابطه مستقیمی با احترام گذاشتن دارد.
انسان در دیدگاه اسلام از كرامت و شرافت ذاتى برخوردار است چرا که قرآن انسان را جانشين خدا در روى زمين معرفی می‌کند که فرشتگان به كرنش و خضوع در برابر او مامور شدند و به احترام وى، در برابرش سجده كردند. از این رو به رعایت احترام دیگران سفارشات اکیدی شده است.